Dalmatisch drijven

May - June 2015 Travel2

Dalmatisch drijven

M/S Atlantic

Expair Tours biedt nog tot begin oktober kleinschalige cruises aan langs de Kroatische kust, met vertrek uit Dubrovnik of Split. Wij probeerden het MS Atlantic uit. All aboard?

 

 

Zaterdag. Met Brussels Airlines naar Dubrovnik, vlucht van een zucht. Vlot door de controle en de autocar op, goed georganiseerd. Aangekomen in de haven hoeven we slechts over één schip te hoppen om op het MS Atlantic te geraken. De “boys”, die we vlug bij naam kunnen noemen, helpen met de bagage. De kajuiten vallen ruim uit dus erg mee. Al kregen we nummer 5 toegewezen, geen raam maar patrijspoorten. En een krakende vloer. Alle kajuiten zijn binnenkajuiten, op twee outside cabins na. Deze hebben een deur en een raam dat uitgeeft op het gangpad.De obligate safety drill die erop neerkomt dat we in geval van nood met zwemvest op het achtersteven moeten verschijnen, is vlug afgehandeld. Kapitein is de goedlachse Tomislav, alias Tomo. Eerste kennismaking met disgenoten. Het welkomstdiner is copi- euzer dan de voorziene lichte maaltijd. Er zijn enkel tafels voor 10 personen, dus een “tête à tête” lukt niet. Je mag rekenen op een goede burgerkeuken met afwisselend vlees, vis en kip; menukaar- ten zijn er niet. Tafelwijnen en frisdranken zijn inbegrepen tijdens de lunch, bier moet worden bijbetaald. Dineermogelijkheden aan boord zijn er niet. Na de lunch krijg je een korte briefing over de aanlegplaats, reisleidster Manon vertelt alles in het Nederlands. Stadsronleidingen zijn overigens gratis. Entertainment aan boord is er niet. We wippen nog even van boord voor couleur locale en een stevige slaapmuts. In Arka, het kleine cafeetje aan de haven, lijkt het Euro Songfestival aan gang. Hippe jonge vrouwen die totaal uit hun bol gaan op vrolijke, populaire songs waarvan ze de tekst luidkeels meezingen. Een heel plezante eerste indruk. We omhelzen elkaar ten afscheid als oude vrienden.

Zondag. Op om halfacht om de uitvaart mee te maken. Te veel geratel van ankers en motoren om rustig te blijven liggen. Mooi, het stille vervagen van Dubrovnik. Simpel maar lekker ontbijt. Alles vers, smakelijk. Er is dus zoals beloofd WiFi aan boord maar niet in de kajuit, jammer. Het schip is nieuw en netjes. Op Mljet leggen we aan in Pomona. Wandelen naar een rits restaurantjes weg van de grotere zaken die gezelschappen van de cruisers aankunnen en dus minder gezellig zijn. Zien twee mosselmannen zakken aanvoeren en weten dus wat de pot zal schaffen. Klaargemaakt met tomaat en look. Simpel, subliem. Een witte Kozlovic erbij. Het leven is verrukkelijk. Restaurant Barba Ive, een aanrader.

Maandag. De discrete charme van Bol. Moest het kunnen schafte ik mij dit eilandje aan en liet het thuisbezorgen. Een uur wandelen langs de haven is genoeg, love at first sight! Op 20 min stappen ligt het fenomeen Golden Beach. Een strook fijn zand dat zich door weer en wind laat verplaatsen en al in 1926 als eigenaardig- heid te boek staat. Het binnenvaren van Split is minder spectaculair dan wat er zich achter het commerciële havenscherm bevindt. Het beroemde paleis is werkelijk verbluffend. De eeuwenoude site wordt fatsoenlijk in ere gehouden en het is een privilege door deze majestueuze oude stad te wandelen. Het is hier ook jong, hippe bars, concept stores, unieke souvenirs in Get Get Get bijvoorbeeld in de blitse buurt rond Dominosova. Populairst restaurant Marjan is al om 18 uur volgeboekt. Er recht- over in Feral smaakt de vis even lekker. Gabriel, de polyglotte ober serveert in zeven tongen.

Dinsdag. Langs de open patrijspoort krijg ik een fikse geut zeewater over me heen. Poseidons frisse wake up call. Dit lijkt wel een riviercruise, mooi varen tussen het vasteland en de langgerekte eilanden. Windstil en spiegelglad. Zalig zonnen, upper deck. Zwemstop. Amuzeer mij als een zeehond. Van het achterste- ven springen en duiken en tollen in het koningsblauwe water. Veilig onder toezicht van sailors Ivan en Goran, een reddingsboei binnen handbereik. Te diep om leven te zien, op een paar sardienachtigen na. Eiland Hvar. Uitspraak lijkt op “four”. Leggen aan bij de met koningspalmen beplante, statige kade. Iconisch Palace Hotel. Prach- tig arsenaal in renovatie. Eeuwenoud glad gepatineerde straatste- nen op en rond het plein. Met een gids die niet buiten haar boekje gaat een uur de stad in. Ik treed wel buiten de toeristenpaden, speur nautical- en vissersshops op, de buurt van het busstation en echte supermarkten en drogisterijen. Backstage zeg maar. In Dalmatino loopt de zaak om zeven vol. Bestellen ansjovis, tonijn en octopus. Alles is lekker. Krijgen hapjes aangeboden tussendoor, telkens vergezeld van een of andere plaatselijke likeur. Blijven dan ook drie uur zitten.

Woensdag. We zijn maar een klein scheepje tussen de giganten. Manoeuvreren in de haven van Split: gekkenwerk in topseizoen. Oogverblindende aankomst op Brac. Haventje Puscice is witwitwit! De schier onuitputtelijke steengroeve leverde bouwmateriaal voor paleizen en kathedralen. De uniformiteit van de mediterrane archi- tectuur wordt tijdens het binnenvaren gebroken door één enkel hypermodern gebouw. Niet te geloven dat dit goedgekeurd werd. Mogelijk de burgemeesterswoning…! Aan de kraampjes met stenen souvenirs valt moeilijk te weerstaan. En het is er heel charmant consumeren in de schaduw van kronke- lige coniferen. Onder een winderige zon naar Makarska, Blankenberge van de Dalmatische kust. Malakoloski Muzej is enkel interessant voor wie werkelijk oog heeft voor schelpen. Flanerend langs haven en strand is het tijd voor wat deze cruise zo aantrekkelijk maakt: half pension. Elke avond speuren we Trip- advisor af op zoek naar een lekkere plek. Don Antonio in de Bloe- menstraat (Cvjetna) stelt niet teleur. We worden er ontvangen als koningen. Een welverdiende eerste plaats in de culinaire rangorde. Heel gevaarlijk blijkt het biercafé op nog geen 100 meter van onze aanlegplaats. Duvel, Tripel Karmeliet, een kaart vol beter Belgisch bier. En voor een Kwakglas hoef je hier geen schoen in pand te geven…!

Donderdag. Geen donder maar bewolkt en regen. Vijf uur varen naar Korcula. Omdat het er te druk is wordt een tussenstop ingelast op het eilandje Lovista, waar amper iets te zien is. Heerlijk. De rust die ervan uitgaat. Geen gidsen, geen toeristen, geen gedoe. Vrou- wen houden sjouweluur in de supermarkt. Mannen zitten samen in dat ene café, Bolero. Er staat één enkele stretcher op het keienst- randje van een voorschoot groot. Hier zou ik best een maand willen blijven. Het oude centrum van Korcula met zijn wallen en kathedraal als kers op de taart lijkt op een plateau geserveerd. Klimmen in de klokkentoren is weggelegd voor wie fit en gezond is. Iets of wat bierbuik raakt de trappen niet op. Mooi rondomrond zicht op terra cotta dakpannen en de zee. Zonde dat de zon deze lieflijke plek geen eer aandoet vandaag. Of Marco Polo hier nu wel of niet geboren is, maakt niet veel uit. Etenstijd! De interresantste gerechten staan niet op de kaart In Aterina maar worden toegelicht door Natascha, die er een erezaak van maakt de gasten te bedienen als waren het persoonlijke invi- tees. Groenten zijn bio, er wordt veel met wilde kruiden gewerkt en alles op tafel heeft stijl. Topwijn, de witte Korta Katarina is door zijn reputatie de meerprijs waard. Ondanks de regen wordt het gezellig, in een hoekje onder vier grote para(sols). De fanfare die in het huis ernaast repeteert maakt het voor ons helemaal af. Lijkt wel een set van Fellini.

Vrijdag. Dubrovnik. Makkelijke verbinding van kade naar centrum met bus 1A of 1B. Eerste indruk: met stomheid geslagen, want een verbluffende vesting, met talloze, kerken, pleinen en beloopbare wallen. Het regenweer inspireert ons om D'Vino op te zoeken, een gezellige wijnproeverij waar het een plezier is om te degusteren. De uitbaters die voor Amerikanen kunnen doorgaan, zo plat spreken ze, lichten de lekkerste sappen vakkundig toe. Fijne charcuterie en kazen van persoonlijk bekende boeren maken er een feestmaaltijd van.

Zaterdag. Dubrovnik, take two. We leren dat de klemtoon op de U valt. Vlakbij de kade is het elke dag markt. Behalve op de dag des Heeren in dit een zeer katholiek land. Bloemen, groenten, fruit en een over- dekte vismarkt. Aandoenlijk kleinschalig. Keuterboertjes die hun kweek aanbieden. Volop gezellige cafés met terrassen rondom. Per bus terug de stad in. Mei is nog redelijk rustig op de obligate wallen. Trap op trap af met telkens weer een beeld uit de duizend. En aan de binnenkant het leven dat zijn gewone gang gaat. De bloe- men buiten gezet, de was hangt te drogen. Met een katrolsysteem knijpt men het goed aan lange lijnen. De lakens in reclamewit. Er zijn tussenstops. Ter hoogte van de jachthaven kan je naar bene- den, de cirkel hoeft niet persé rond. Gelukkig boven maar een paar drinkstops. Adempauze is nodig omdat velen pas na pensioen en kleinkinderen besluiten de wereld een blik te gunnen. Lunchen in de zon. Aanrader is Yellowfin, rosé gebakken tonijn. Langoustines zijn lekker maar veel gedoe voor weinig vlees. Voor wie fish geen favorite dish is: schotels met gedroogde ham, chorizo en kruidenworstjes en plaatselijke kazen van koe, schaap en geit. Heerlijke bonen, runds- en lamstoofpotten. Naar toeristen kijken in hun divers pluimage. Japanners glansrijk de elegantsten. Iedereen koopt lavendel, dadels, olijfolie, honing en bittere appelsi- enconfituur. De succesvolle Kroatische streepjeswinkel Aqua heeft in zowat elke straat een filiaal. Komt de tijd van gaan...Afscheid nemen van de alleraardigste crew. Prijs van de populairste gaat naar Andro, de barman. Medepassa- giers die elkaar na een week zo goed als allemaal kennen, het fijne van dit schip met zijn maximum 38 pax, zeven bemanning en één gids, de lieflijke Manon uit Leiden. Haar papa is Kroaat. Cornicherit naar de luchthaven. Taxfree nog wat plaatselijke delica- tessen kopen en een fast hapje eten. Met Brussels Airlines, no nonsense, landen wij na twee uur weer vei- lig op Vlaamse bodem. Met een gevoel dat het heel mooi geweest is.

MDB